Brexit en procesmanagement
Nu de Britten hebben aangegeven dat ze EU willen verlaten wordt het proces van scheiding ingezet. Interessante vraag is hoe een dergelijk proces optimaal kan verlopen. Er zijn tenslotte zeer veel stakeholders met zeer uiteenlopende belangen, er zijn veel impulsen van zeer wisselend kwaliteitsniveau en wat vooral van belang is, er is waarschijnlijk een niet een eenduidig en door alle actoren gedragen gewenst eindresultaat. Dat maakt dit proces weibelig.
Uit de aanleiding daartoe blijkt ook al dat er over dit proces niet vooraf uitputtend is nagedacht. De teneur was toch grotendeels dat de Brexit niet door zou gaan, dus waarom dan een plan B voor eventuele uittreding van de EU.
Door de hectiek rondom de uitslag en bij verschillende stemmers ook het gevoel van ‘wat gebeurt er nu, dit was niet de bedoeling’, zorgt voor veel hectiek aan het begin. Een dergelijke start, een onduidelijk en onder spanning staand eindresultaat, zeer veel impulsen tijdens het proces van uiterst divers pluimage, ik geef het je te doen dat proces in goede banen te leiden.
Wat vooral van belang lijkt is rust in het proces en dat krijgen de Britten blijkbaar, ondanks de hitsige vragen van journalisten. Rust in een proces is iets anders dan traag. Waarschijnlijk zal een traag proces onrustiger verlopen omdat verschillende stakeholders zich er dan weer mee gaan bemoeien als ze denken dat er niets gebeurt. Snelheid dwingt rust af omdat je je niet kan veroorloven dat er dingen gebeuren die niets strikt noodzakelijk zijn of de energie uit de flow halen.
Snelheid in een proces verhoog je door veel te oefenen. Daardoor slijp je gewoontes in en deze zorgen voor een goed verloop. Dat zit ook al niet mee, het is niet aan te nemen dat de Britten een dergelijk proces een aantal keren kunnen doen. Ook is het nog niet eerder gedaan, dus referentie bestaat ook niet.
<< TerugAuteur: Arend Oosterhoorn
- Blog